แบบกรอกประวัติวัด

วัด บรรพตาวาส ชื่อที่ชาวบ้านเรียกว่า วัดเขากระจิว .

ชื่อเดิม(ถ้ามี) - ตั้งอยู่บ้านเลขที่ ๙๓ .

ถนน - ซอย - บ้าน เขากระจิว หมู่ที่ ๖ .

ตำบล ท่ายาง อำเภอ ท่ายาง จังหวัด เพชรบุรี .

สังกัดคณะสงฆ์ (-) มหานิกาย (ü) ธรรมยุต

การตั้งวัด

          ๑.กรณีที่เป็นวัดที่ตั้งขึ้นก่อนที่วันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๖ ซึ่งเป็นวันที่กฎกระทรวงศึกษาธิการออกตามความในพระราชบัญญัติคณะสงฆ์      พุทธศักราช       ๒๔๘๔ มีผลบังคับใช้ ได้ตั้งวัดเมื่อ
            ๒.ถ้าเป็นวัดที่ตั้งขึ้นหลัง วันที่     ๑๕    กุมภาพันธ์    ๒๔๘๖      ได้รับอนุญาตให้สร้างวัด
            เมื่อวันที่     -        เดือน                     พ.ศ.       -    กระทรวงศึกษาธิการประกาศ ตั้งเป็น
            วัดเมื่อ วันที่        -      เดือน         -       พ.ศ. ๒๕๔๔๐

ครั้งที่ ๑ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๓๑ เดือน พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๔๙

          เขตวิสุงคามสีมากว้าง ๘ วา   ๑ คืบ ยาว ๑๓ วา ๑ ศอก
ครั้งที่ ๒ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๒๑ เดือน มีนาคม พ.ศ. ๒๕๒๐
          เขตวิสุงคามสีมากว้าง ๔๐ วา ยาว ๘๐ เมตร
             ที่ดินเฉพาะบริเวณที่ตั้ง มีเนื้อที่         ๓๗         ไร่           -          งาน   -            ตารางวา
ได้มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดินเป็น ( -) โฉนด ( - ) น.ส.๓ (-) ส.ค.๑ เลขที่          -                  .
            กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็น ( ü)   วัด เอกชน (-) ราชการอยู่ในเขต (-) ป่าสงวน (-)     สาธารณะประโยชน์ (-) ราชพัสดุ (-) อื่น ๆ (ระบุ)
            อาณาเขต
            ทิศเหนือ           ยาว         ๔           เส้น     -     วา       –        ศอก จด หมู่บ้านเขากระจิว
            ทิศใต้                ยาว         ๓           เส้น     ๓    วา      ๓       ศอก จด   ภูเขากระจิว
            ทิศตะวันออก     ยาว         ๕           เส้น     ๙    วา      ๓       ศอก จด ภูเขากระจิว
            ทิศตะวันตก       ยาว          ๖          เส้น   ๑๓    วา      ๒       ศอก จดหมู่บ้านเขากระจิว
ที่ธรณีสงฆ์ (ไม่รวมกับที่ดินตั้งวัดข้างต้นนี้) มี แปลง รวมเนื้อที่ทั้งสิ้น                   ๕๕             ไร่
    ๗๐     งาน           ๓๒๔              ตารางวา คือ
๑.แปลที่ ๑ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          -        ไร่            ๒           งาน         -       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๙๕๕๓
๒.แปลที่ ๒ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๒        ไร่            ๓           งาน         ๑๐       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๐๔๓                .
๓.แปลที่ ๓ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        แขวงราชาธิวาส          อำเภอ          ราชาธิวาส                          .
จัดหวัด        พระนคร       มี เนื้อที่         ๑๑        ไร่            ๑           งาน        ๘       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๙๕๕๓                               .
๔.แปลที่ ๔ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๖        ไร่            ๓           งาน        ๓๖       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๗๐๒๕                           .
๕.แปลที่ ๕ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        มาบปลาเค้า          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด       เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๖        ไร่            ๕๓           งาน         -       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๓๐๔๐                         .
๖.แปลที่ ๖ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        มาบปลาเค้า          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๗        ไร่            ๒           งาน         ๕๗       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๓๐๔๑                        .
๗.แปลที่ ๗ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๑        ไร่            ๒           งาน         ๖๖       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๙๕๕๓
๘.แปลที่ ๘ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่         ๑๑        ไร่            ๓           งาน        ๕๗       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๑๒๔๒                .
๙.แปลที่ ๙ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                          .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๗        ไร่            ๒           งาน         ๙๘       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๓๑๙๖๙              .
๑๐.แปลที่ ๑๐ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        มาบปลาเค้า          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๘        ไร่            ๒           งาน         -       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๑๙๕๕๓
๑๑.แปลที่ ๑๑ ตั้งอยู่ที่ ตำบล        ท่ายาง          อำเภอ          ท่ายาง                           .
จัดหวัด        เพชรบุรี       มี เนื้อที่          ๗        ไร่            ๒           งาน         -       ตารางวา
มีหนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน คือ โฉนดที่ดิน            เลขที่          ๘๓๓๙                   .
            ลักษณะพื้นที่ตั้งวัดและบริเวณโดยรอบ     ด้านทิศเหนือติดหมู่บ้านเขากระจิว   ด้านทิศตะวันตกติดหมู่บ้านเขากระจิว   ด้านทิศตะวันออกติดภูเขากระจิว   ด้านทิศตะวันตกติดภูเขาน้อยกระจิว พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่ม    ทางด้านทิศเหนือและทิศตะวันตก ติดชุมชนหมู่บ้านเขากระจิว           .
            อาคารเสนาสนะต่าง ๆ (หากมีจิตรกรรมฝาผนังให้ระบุไว้ด้วย) มี
            อุโบสถ กว้าง            ๔๐       เมตร ยาว       ๘๐      เมตร      สร้างเมื่อ พ.ศ.   ๒๕๑๒    . เป็นอาคาร    คอนกรีตเสริมเหล็ก , หลังคามุงกระเบื้องโครงหลังคาไม้เนื้อแข็ง                .
            ศาลาการเปรียญ กว้าง     ๑๔     เมตร ยาว    ๕๒    เมตร      สร้างเมื่อ พ.ศ.    ๒๕๒๕    . เป็นอาคาร           ครึ่งปูนคอนกรีตเสริมเหล็กครึ่งไม้เนื้อแข็ง.                                         .
            อาคารพิพิธภัณฑ์ กว้าง      ๑๙.๓๐       เมตร ยาว       ๑๙.๓๐      เมตร      สร้างเมื่อ พ.ศ.    ๒๕๓๔       . เป็นอาคาร คอนกรีตเสริมเหล็ก จตุรมุขทรงไทยประยุกต์ จำนวน ๑ หลัง                   .
            หอสวดมนต์ กว้าง            -       เมตร ยาว       -      เมตร      สร้างเมื่อ พ.ศ.    -              . เป็นอาคาร     -                                                                                   สร้างเมือ พ.ศ.                   .
            กุฎิสงฆ์ จำนวน     ๑๒   หลัง เป็นอาคารไม้        ๑๐ หลัง ครึ่งปูนครึ่งไม้    -      หลัง

และตึก ๒ หลัง วิหาร กว้าง - เมตร ยาว - หลัง สร้างเมื่อ พ.ศ. .

ศาลาเอนกประสงค์ กว้าง - เมตร ยาว - หลัง สร้างเมื่อ พ.ศ. .
เป็นอาคาร หลัง สร้างเมื่อ พ.ศ. .

ศาลาบำเพ็ญกุศล จำนวน ๑ หลัง สร้างด้วยคอนกรีต - หลัง สร้างด้วยไม้ฉาบปูน

นอกจากนี้มีอาคารเสนาเสนะต่าง ๆ ดังนี้ คือ .
.
ปูชนียวัตถุและโบราณวัตถุ (โดยกล่าวอย่างละเอียด ถึงลักษณะขนาดและปี พ.ศ. ที่สร้างของปูชนียวัตถุ หรือโบราณวัตถุ เช่น ประธาน พระพุทธรูปต่าง ๆ โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ เจดีย์ปรางค์ และของมีค่าอื่นอันเป็นสมบัติยองวัด)

โบราณสถานและโบราณวัตถุ ภายวัด พระอุโบสถ

          พระอุโบสถหลังแรก เริ่มสร้างในปี พ.ศ. – เป็นพระอุโบสถสองชั้นหลังแรกในประเทศไทยซึ่งได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๓๑ พฤษภาคม รัตนโกสินทร์ศก ๑๒๕ พระพุทธศาสนกาล ๒๔๔๙ พรรษา เปนวันที่ ๑๓๗๑๕ ในรัชกาลปัตยุบันนี้ ปี มะเมีย จ.ศ.๑๒๖๘ ปีที่ ๓๙ รัชสมัย รัชกาลที่ ๕
          ความจำเป็นที่ต้องสร้างพระอุโบสถเป็นสองชั้น เนื่องจากพื้นที่ทั่วไปของวัดเป็นที่ราบลุ่มในฤดูฝนน้ำหลากมามากมีน้ำท่วมใหญ่ทุกปี โดยระดับน้ำจะสูงประมาณ ๒-๓ เมตร จึงต้องสร้างเพื่อยกระดับพื้นให้พ้นจากน้ำ
            ตำราทำปูนให้การก่อสร้าง จากภูมิปัญญาของคนเมืองเพชร   ชนชาวเมืองเพชรมีภูมิปัญญา ในการทำปูนขาวขึ้นใช้ในการก่อสร้าง ทั้งปูนก่อ ปูนโบกและปูนปั้นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองมาแต่ดึกดำบรรพ์
            พระเทพวงศ์จารย์(อิน อินฺทโชโต) อดีตเจ้าอาวาสวัดยาง และอดีตเจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรี(มหานิกาย) ซึ่งวัดยางนี้ในวงการศึกษาถือว่าโรงเรียนสารพัดช่างแห่งแรกของเมืองเพชร ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อได้เล่าถึงตำราเก่าแก่ของเมืองเพชรในการทำปูนก่อสร้าง ตั้งแต่เรายังไม่มีซีเมนต์ใช้ดังนี้
            ปูนที่ใช้ในการก่อสร้างสมัยก่อนคือปูนขาว ทำจากการเผาหินก้อนเขื่อง ๆ พอคนยกไหวสกัดจากภูเขาด้วยการเจาะด้วยเหล็กเจาะ แล้วเอาสายชนวนพร้อมด้วยดินระเบิดกรอกใส่ลงไปจุดไฟให้ระเบิดแตกออกแล้วเอาไปกองรวมกันในเตาสำหรับเผา ก่อไฟเผา ทั้งวันทั้งคืนกว่าจะสุก แล้วหินทั้งหมดจะกลายเป็นสีขาวแล้วเอาน้ำรดหินก็จะแตกออกเป็นผุยผงสีขาว
            ต่อจากนั้นทำคอกหมักปูนขาวเพื่อให้เหนียว นำปูนขาวทั้งหมดใส่ลงในคอกนำทรายที่ร่อนจนละเอียดที่สุดแล้วผสมลงไปตามสัดท่านที่ต้องการ หั่นหนังวัวให้บาง ๆ ชิ้นเล็ก ๆ ให้มากพอแล้วแล้วใส่ลงไปด้วยรดน้ำและเคล้าเรื่อยไปให้ทั่ว ใช้เวลาในการหมักเป็นเดือน ปูนขาวนั้นก็จะค่อย ๆ เหนียวขึ้น จนสามารถจนไปใช้ได้ตามต้องการ
            หากจะทำเป็นปูนปั้นลวดลายต่าง ๆ ให้ผสมน้ำตาลโตนด และกระดาษฟางลงไปหรือใช้น้ำอ้อยด้วย แล้วโขลกตำให้เหนียว แล้วคนด้วยไม้และสากตำข่าวเปลือกขนาดใหญ่ต้องตำกันอย่างหนักด้วยคนรูปร่างกำยำล่ำสันสักหน่อย เพื่อให้ได้ปูนตำที่ละเอียดโบกได้เรียบ ปั้นลาวลายได้อ่อนช้อยสวยงาม
            หากว่าต้องการให้ผิวอาคารเป็นมันเลื่อนให้ใช้ใบตองแห้งจากต้นกล้วยมาเผาไฟให้เป็นขี้เถ้าผสมใสในขณะโขลกปูนด้วย เมื่อโบกผิดเรียบแห้งแล้วผิวจะเรียบขึ้นมัน หากใช้ขวดแก้วขนาดจับพอเหมาะมือขัดไป-มาบนผิวปูนนั้น ผิวก็จะเกลี้ยงเป็นในชัดขึ้นมา
            ลักษณะของพระอุโบสถ “วัดบรรพตาวาส” นั้นเป็นสถาปัตยกรรมแบบ ยุโรป ผสมผสานไทย-จีน แต่ไม่ได้เน้นความสวยงามด้วยศิลปะลวดลายเท่าใดนั้น กลับเน้นทางด้านคุณประโยชน์มากกว่า ซึ่งคงจะเกิดจากเจตนารมณ์ของท่านผู้สร้าง ว่าสร้างวัดถวายพระสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระมาใช้คันถธุระ จึงไม่ได้เน้นความสวยงามเท่าใดนัก คงเน้นด้านคุณประโยชน์เท่านั้น
            การที่พระอุโบสถแบบนี้จะมีหน้าต่าง ๔ ช่อง ก็ดูไม่แปลก แต่การที่มีประตูหน้าข้าง คือทางทิศเหนือและทิศใต้ ตรงช่วงกลางของผนังแต่ไม่มีบันไดสำหรับเดินลงนั้นดูแปลก แม้พระ-เณรทุกวันนี้บางรูปก็ไม่เข้าใจ มักคิดว่าทำไมจึงทำหน้าต่าง ช่องนี้ ใหญ่โตเหมือนประตู
            ประตูด้านข้างทั้งสองประตู จะเจาะตรงกับอาสนะยกพื้นสำหรับพระสงฆ์นั่งพอดี การทำไว้ดังนี้ เพื่อเปิดใช้ในยามที่น้ำหลากท่วมวัด พระ-เณรจะได้นั่งเรือ เข้าจอดเทียบประตูพระอุโบสถ เข้า-ออกได้สะดวกไม่ต้องเบียดเสียด กับประชาชน ชาย-หญิง ที่จะเข้าร่วมพิธีกรรมบางอย่างทางด้านหน้าพระอุโบสถ
            มีผู้กราบทูลสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณโรรส เมื่อครั้งที่เสด็จทรงประทานนามวัดและประทับแรมที่วัดนี้ ถึงสภาพพระอุโบสถ และพื้นที่ทั่วไปภายในบริเวณวัด จึงได้ตรัสแนะนำให้สร้างพระอุโบสถใหม่บนภูเขานั้นจะได้พ้นจากน้ำท่วม การสร้างพระอุโบสถหลังใหม่ตามพระดำรัสแนะนำนั้นได้สำเร็จเสร็จสิ้นลง ในสมัยของหลวงพ่อพระครูโสภิตธรรมาภรณ์(เจ้าอาวาส) พ.ศ.๒๕๑๒-๒๕๒๖

พระประธาน

ในพระอุดโบสถ์เก่าของวัด มีพระพุทธปฏิมาประธานขนาดใหญ่ถึง ๓ องค์ ทางซ้ายมือหรือด้านทิศใต้จะมีฉัตรทองเหลือกั้นอยู่เหนือพระเศียร เป็นพระพุทธรูปหล่อจากทองเหลืออัญเชิญมาจากกรุงเทพฯ เป็นพระประธานสมัยที่หลวงพ่อพระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน เป็นเจ้าอาวาส มีขนาดหน้าตัก ๒ ศอกคืบ ส่วนองค์กลางซึ่งใหญ่กว่าองค์อื่น ๆ นั้น ขนาดหนาตัก ๓ ศอก และองค์ทางขวามือหรือด้านทิศเหนือขนาดหน้าตัก ๒ ศอกคืบ เป็นพระปูนปั้นทั้งสององค์ เป็นพระประธานที่สร้างขึ้นในสมัยหลวงพ่อพระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน เป็นเจ้าอาวาส
ชรอยพุทธบริษัทที่เป็นศิษย์ของวัดบรรพตาวาสตั้งแต่รุ่นแรกที่สร้างวัดมา จะได้รับการศึกษา อบรมให้เกิดศรัทธาเลื่อมใสยิ่งในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมมาพุทธเจ้า จึงมากันนิยมสร้างพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ไว้เป็นพระประธานในพระอุโบสถ ด้วยถือว่าเป็นพุทธานุสติกรรมฐาน จะได้ระลึกถึงพระพุทธรูปไปจนตาย ตามแล้วไม่ไปเกิดในอบายภูมิ ด้วยจิตเป็นสมาธิมั่งคงในพระพุทธานุสตินั้น และจะเป็นปัจจัยไปสู่พระนิพพานในที่สุด แต่หากยังมีภพชาติอยู่ ถ้าจะเกิดมาเป็นที่ผู้มีศักดิ์ศรี มีอำนาจวาสนาบารมีสูง มีอิทธิพลมาก เป็นที่เคารพนับถือเกรงกลัวของชนทั่วไป ด้วยนั้นจึงไม่มีใครคิดสร้างพระอัครสาวก ซ้าย-ขวาเลย จวบจนในปี พ.ศ. ๒๕๒๐ จึงได้มีการสร้าง อัครสาวกซ้าย-ขวา

อระฆัง

          เป็นที่น่าเสียดายว่าหอระฆังเดิม คงมีให้เห็นเพียงแต่รูปภาพเท่านั้น อันเป็นศิลปะผสมผสานระหว่างไทย-จีน-ยุโรป ซึ่งเป็นการก่อสร้างโดยเสด็จพระราชกุศล ดำเนินตามรอยพระยุคลบาทแห่งพระราชวิเทโศบาย ของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ อันทรงต้องการให้เมืองเพชรบุรีเจริญรุ่งเรืองด้วยสิ่งก่อสร้าง อันเป็นสถาปัตยกรรมยุโรปผสมผสานไทยจีน
            แต่ทั้ง ๆ ที่ถาวรวัตถุนี้ มิได้สร้างขึ้นแกะกะกีดขวางหรือบังถาวรวัตถุสิ่งก่อสร้างอื่นใด แต่ก็กลับแกะกะกีดขวางสายตาของบุคคลบางซึ่งเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา ๆ แต่วางอำนาจบาทใหญ่เหนือเจ้าอาวาสในยุคสมัยนั้น ซึ่งเป็นป่วยโรคอัมพาต พูดไม่ได้ ได้แต่นั่งมองตาปริบ ๆ น้ำตาซึมแก้มคือ หลวงพ่อ พระครูโสภิตธรรมาภรณ์ (ทอง สุมโน) แม้พระสงฆ์สามเณรรูปอื่น ๆ ในวัดก็มิบังอาจปริปากได้
            ดังนั้นหอระฆังอันงดงามมากด้วยคุณค่าศิลปะวัตถุ จึงถูกทำลายลงในปี พ.ศ. ๒๕๒๕ อันเป็นยุคทมิฬของวัดบรรพตาวาส(เขากระจิว)ทีเดียว

พระบรมธาตุเจดีย์ และอภินิหารของพระธาตุ
          ไม่มีผู้ใดนอกจากหลวงพ่อพระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน เจ้าอาวาสองค์แรกของวัด ได้เริ่มก่อสร้างพระเจดีย์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๐-๒๔๖๒ โดยสีมือช่างเพียว จิวเซ่ง ต้นตระกูลจิวเซ่ง ชาวบ้านหมู่บ้านเขากระจิว ตามคำบอกเล่า นายเพลิน พาลีบุตร ซึ่งในขณะนั้นอายุได้ ๘๑ ปี พ.ศ. ๒๕๒๖ (ปัจจุบันได้เสียชีวิตไปแล้ว
            ชาวบ้านหลายท่านในหมู่บ้านเขากระจิว เคยได้เห็นได้ทราบถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่พระบรมธาตุเจดีย์ เหมือนกับคุณตอม เศรษฐบุตร ซึ่งมีที่พำนักอยู่ใกล้วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ ได้มาพักที่บ้านใกล้เขากระจิว ก็ได้เห็นเหตุการณ์ _{(คำบอกเล่าของพระครูกัลยาณวุฒิกร อดีตเจ้าอาวาสรูปที่ ๔)}
                        หมอโฮม คำข้อง ชนชาวกระจิว อาชีพเลี้ยงควายและเป็นหมอรักษาโรคทางไทยศาสตร์เป็นผู้มีศีล ๕ เคร่งครัดตลอดชีวิต มีสัจจะในการดำรงชีวิตเฉพาะตน ก็เคยเห็นเคยทราบเหตุการณ์นี้ มาเช่นกัน นั่นคือในตอนกลางคืน ยามดึกสงัด จะมีแสงสว่างสีเขียวมรกตดวงกลมโตคอยช้า ๆ เวียนประทักษิณ(เวียนขวา) รอบยอดเขากระจิว ๓ รอบ แล้วหายเข้าไปในองค์พระเจดีย์นั้น
            หลวงพ่อพระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน ได้ทำการก่อสร้างพระธาตุเจดีย์นั้นโดยจ้างช่างชื่อ เจ็กเพียว จิวเซ่ง คนรูปร่างใหญ่ ร่างกายกำยำล่ำสันอยู่ในหมู่บ้านกระจิว ขนปูน หิน ทราย ขึ้นไปก่อสร้างพระธาตุเจดีย์ประมาณปี พ.ศ. ๒๔๖๐-๒๔๖๒
            ลักษณะรูปทรงเจดีย์ เป็นเจดีย์ที่มีฐาน ชั้น ตรงกลางจากฐานชั้นล่างเป็นลักษณะทรงกระบอกสูงขึ้นไป มีเสาโดยรอบทำเป็นซุ้มโค้ง แต่ไม่มีบันได้ขึ้นไปสู่ฐานชั้นบนได้ ซึ่งมีระเบียงโดยรอบ มีพื้นปูด้วยไม้มะค่าลิง องค์เจดีย์ตรงกลางเป็นรูปทรงระฆังคว่ำแบบธรรมดา ไม่ชัดเจนว่าจะเป็นศิลปะแบบใดสมัยใด
            มีการบูรณะพระเจดีย์เป็นครั้งใหญ่ ครั้งสุดท้าย เมื่อ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๖ สมัยพระครูกัลยาณวุฒิกร อดีตเจ้าอาวาสรูปที่ ๔ มีการขุดค้นพบลังไม้ ๑ ลัง ซึ่งบรรจุคนโฑ ๑ ใบ อยู่ในเจดีย์ มีสิ่งที่มีลักษณะเหมือนเพชรหรือพลอยอีก ๑ เม็ด ซึ่งได้พบในสมัยหลวงพ่อพระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน เป็นเจ้าอาวาส
            ในการบูรณะได้มีการเปลี่ยนพื้นไม้มะค่าลิง เป็นพื้นซีเมนต์ ตั้งแต่ฐานชั้นล่างตลอดถึงยอดเจดีย์โบกซีเมนต์ใหม่ทั้งหมด และมีการเปลี่ยนรูปทรง ตรงคอระฆังต่อกับส่วนยอดเจดีย์เล็กน้อย เหลี่ยมกลมรอบเจดีย์เป็นลักษณะเหลี่ยมมลกลม เมื่อมีการบูรณะได้เปลี่ยนจากเหลี่ยมมลกลมเป็นเหลี่ยมกลางคม(ลักษณะตัววี) ราบขึ้นบนราบลงล่าง ตั้งแต่คอระฆังถึงฐานชั้นบนโดยรอบ

พระพุทธรูปในถ้ำ

          เมื่อมีภูเขาก็ต้องมีถ้ำ เขากระจิวนี้มีถ้ำอยู่มากมายประมาณ ๓๐๐ กว่าถ้ำ แต่เท่าทีมีชื่อเรียกกันปรากฏอยู่เป็นภาษาไทยบ้าง ลาวบ้าง ซึ่งเป็นชาวบ้านแถบนั้น คือ ถ้ำเจ็กสุ่น, ถ้ำประทุม, ถ้ำเถรเก่ง, ถ้ำสั้ว, ถ้ำไทรหนองขาว, ถ้ำไทร, ถ้ำแป่วด่าง, ถ้ำแฝ่, ถ้ำโก่, ถ้ำแจงอยู่ท้ายเขา, ถ้ำสมิง, อยู่เคียงยอด ถ้ำถ้วยชาม, อยู่ใกล้หน้าผาหุ่นคน,(๒ คน) ถ้วยชาม, ที่อยู่ระหว่างถ้ำมืดและถ้ำสว่าง
            ถ้ำที่มีความสำคัญอยู่ในปัจจุบัน คงมีเพียง ๒ ถ้ำ คือ ถ้ำมืด, ถ้ำสว่าง, จะกล่าวถึงภายในถ้ำสว่างก่อน
            เมื่อเดินขึ้นเขาจะต้องถึงถ้ำสว่างก่อน พระในถ้ำน้ำมีเป็นพระปูนปั้นเป็นพระพุทธรูปที่มีการก่อสร้างในสมัย หลวงพ่อ พระอธิการกฤติย์ ทสฺสโน ผู้ปกครองวัดซึ่งท่านได้ก่อสร้างทั้งหมด ๒๔๔๙-๒๔๗๓ ตามสำเนาเอกสารที่ พระอธิการกฤติย์ได้บันทึกเอาไว้ ๒๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๗๓
            ต่อมาเมื่อวันที่ ๒๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๗๓ หลวงพ่อกฤติย์ ทสฺสโน ได้มีบันทึก ลายลักษณ์อักษรเป็นตัวหนังสือสั่งหลวงพ่อแผน ปภากโร ไปก่อนจะลาจากวัดไปเดินธุดงค์ว่า
            ของกัปปยิการกที่ท่านแผนทำบาญชีไว้ ให้เด็กเก็บไว้นั้น ให้โยมเอี่ยนกับโยมแย้มพร้อมกัน เอาออกตรวจดูยังเหลืออยู่เท่าไร ให้เอาสร้างพระนอนในถ้ำที่ฉันทำไว้นั้นให้หมด แล้วอุทิศไปให้ฉันด้วย จึงถือว่าเอาว่าเป็นการสร้างพระรูปปางไสยาสน์เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๒ นั้น
          ภายในถ้ำมีพระพุทธรูป ปางสมาธิ ๒ องค์ หน้าตักขนาดศอกเศษ และปางมารวิชัย หน้าตักประมาณศอกคืบ อีก ๓ องค์
            มีรอยพระพุทธบาทจำลอง หล่อด้วยทองเหลือ ขนาดกว้าง ๑ ศอก ยาว ๓ ศอก หย่อนฝ่ามือ
            พระพุทธไสยาสน์ที่สถิตอยู่ในถ้ำสว่างเขากระจิว มีคำจารึกเป็นรอยปูนปั้นไว้ที่หมอนสามเหลี่ยมหนุนแขนพระพุทธรูปไสยาสน์ ว่าดังนี้
            ที่ขอบหมอนด้านซ้ายว่า วัดบรรพตาวาศ พ.ศ.๒๔๗๔
            ที่ขอบหมอนด้านขวาว่า รัตนโกสินทร์ศก ๑๕๐
            ที่ขอบหมอนด้านล่างว่า ปีมะแม ๑๓ เดือน ๔ พ.ศ. ๗๔ จ.ศ.๑๒๙๓ (คงจะหมายว่าปีที่สร้างเสร็จ คือปีมะแม วันที่ ๑๓ เดือนมีนาคม พ.ศ.๒๔๗๔ จ.ศ.๑๒๙๓ ซึ่งเป็นปลายปี เพราะสมัยนั้น นับเมษายน เป็นต้นปี
            ตรงกลางหมอนจารึกพระนามว่า “พระพุทธไสยาสน์ ธรรมรังษี”
            ขนาดของพระพุทธไสยาสน์ ยางประมาณ ๕ เมตร สูงประมาณ เมตรครึ่ง

            ต่อไปเมื่อออกจากถ้ำสว่างแล้วจะมีทางเดินสูงขึ้นไปอีกนิดก็จจะเข้าสู่ถ้ำมืด ภายในถ้ำนี้ต้องมีไฟฉายที่สว่างมาก ๆ ติดตัวเข้าไปด้วยจะพบได้ว่ามีพระพุทธรูปบางสมาธิบ้าง มารวิชัยบ้าง มากมายเยอะแยะ สร้าง

1)	พระพระครูวัชรญาณโสภิต สญาโณ สถานภาพ : พระภิกษุ (ไทย)
2)	พระพระครูโฆสิตธรรมคุณ โฆสทินฺโน สถานภาพ : พระภิกษุ (ไทย)
3)	พระพรชัย จกฺจวโร สถานภาพ : พระภิกษุ (ไทย)
4)	พระบุญชู มหวีโร สถานภาพ : พระภิกษุ (ไทย)
5)	พระชวน จนฺทธมฺโม สถานภาพ : พระภิกษุ (ไทย)